ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΩΣ ΙΣΠΑΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ – ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ – ΦΟΡΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Ο εταιρικός φόρος (IS) είναι ένας φόρος επί του εισοδήματος εταιρειών και άλλων εταιρικών δομών που κατοικούν στην ισπανική επικράτεια.

Ο φόρος αυτός ρυθμίζεται με βάση τους ακόλουθους κανονισμούς:

. Νόμος περί Φορολογίας Εταιρειών

. Κανονισμός φορολογίας εταιρειών.

1.- ΠΟΙΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΦΟΡΟ;

Υπάρχει ένα γενικός κανόνας με την οποία Όλες οι εταιρείες υποχρεούνται να υποβάλουν τη δήλωση του φόρου αυτού, ανεξάρτητα από το αν έχουν αναπτύξει ή όχι δραστηριότητες κατά τη φορολογική περίοδο (ένα ημερολογιακό έτος), ακόμη και αν δεν έχουν αποκτήσει φορολογικά εισοδήματα.

– ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ «ΑΝΕΝΕΡΓΕΣ»;

Μια εταιρεία θεωρείται «ανενεργή» όταν δεν έχει οικονομική δραστηριότητα.

Με άλλα λόγια, η εταιρεία δεν έχει πραγματοποιήσει συναλλαγές γιατί:

* Είναι ένα που δημιουργήθηκε πρόσφατα Εταιρία. Έχει δηλαδή ενσωματωθεί αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμη τη δραστηριότητά του.

* Εταιρία έχει ήδη δημιουργηθεί αλλά έχει τερματίσει τη δραστηριότητά του. Οι λόγοι για τους οποίους η εταιρεία σταμάτησε να λειτουργεί μπορεί να είναι αρκετοί. Ο πιο συνηθισμένος λόγος είναι στην περίπτωση που οι εταίροι δεν επιθυμούν πλέον να συνεχίσουν να αναπτύσσουν τη δραστηριότητα της εταιρείας, αλλά θέλουν να περιμένουν να τη ρευστοποιήσουν και να τη διαλύσουν γιατί ελπίζουν ότι θα επανενεργοποιηθεί στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο, οι συνεργάτες αποφεύγουν τις διαδικασίες και τα έξοδα που προκύπτουν από την ενεργοποίηση της εταιρείας.

Οι κανονισμοί σχετικά το λένε αυτό οι εταιρείες πρέπει να εκκαθαριστούν όταν περάσει ένα έτος έχει περάσει αφού έχουν ολοκληρώσει τη δραστηριότητα. Επομένως, αφού περάσει αυτή η περίοδος, πρέπει να εκκαθαριστεί και τελικά να διαλυθεί.

Επομένως, οι ανενεργές εταιρείες, όταν η περίοδος αδράνειας παρατείνεται πολύ, μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα.

Ωστόσο, ακόμη και δηλωμένη ως «ανενεργή», η εταιρεία έχει ορισμένα επίσημες υποχρεώσεις προς εκπλήρωση:

1.-Τηρήστε βιβλία εγγραφής ΦΠΑ: Από τη στιγμή που η εταιρεία κηρυχθεί «ανενεργή», δεν έχει υποχρέωση δημιουργίας και τήρησης βιβλίων εγγραφής ΦΠΑ, αφού σταμάτησε να εκδίδει και να λαμβάνει τιμολόγια. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να διατηρηθούν γιατί η διοίκηση μπορεί να ζητήσει την επανεξέταση και τον έλεγχό τους έως και τέσσερα χρόνια αργότερα.

2.- Αντιμετώπιση εταιρικού φόρου: Κάθε είδους εταιρείες, ενεργές ή ανενεργές, πρέπει να υποβάλλουν εταιρικό φόρο. Στην περίπτωση των ανενεργών εταιρειών, θα πρέπει να παρουσιάσουν αυτόν τον φόρο αναφέροντας την κατάσταση αδράνειας τους και το λογιστικό τους αποτέλεσμα θα είναι «0».

3.- Άλλες υποχρεώσεις: Οι ανενεργές εταιρείες υποχρεούνται να διενεργούν όλες τις διαδικασίες σαν να ήταν ενεργές. Έτσι, για παράδειγμα, υπάρχει υποχρέωση τήρησης λογιστικών, νομιμοποίησης βιβλίων κλπ. Υπάρχει ακόμη και υποχρέωση σύνταξης των Ετήσιων Λογαριασμών από τους διαχειριστές και η Γενική Συνέλευση των εταίρων πρέπει να τους εγκρίνει. Επιπλέον, είναι απαραίτητο οι Ετήσιοι Λογαριασμοί να κατατίθενται στο Μητρώο Εμπορευμάτων. Οι κυρώσεις για μη συμμόρφωση με αυτές μπορεί να ανέλθουν έως και 60.000 ευρώ.

– ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΩΣ «ΚΑΤΟΙΚΟΣ» ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ;

Οι εταιρείες που πληρούν οποιαδήποτε από τις ακόλουθες προϋποθέσεις είναι κάτοικοι στην ισπανική επικράτεια:

• Ότι είχαν συσταθεί σύμφωνα με την ισπανική νομοθεσία.
• Ότι έχουν την έδρα τους εντός της ισπανικής επικράτειας.
• Ότι έχουν την έδρα της αποτελεσματικής διαχείρισης στην ισπανική επικράτεια (όταν βρίσκεται στην Ισπανία όπου βρίσκεται η διαχείριση και ο έλεγχος όλων των δραστηριοτήτων τους).

– ΣΕ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΦΟΡΟΣ;

Κάθε τύπος νομικών εταιρειών είναι φορολογούμενοι εταιρικού φόρου (εκτός αστικών εταιρειών που δεν έχουν εμπορικό σκοπό) και ορισμένων οντοτήτων, ακόμη και αν δεν έχουν νομική προσωπικότητα.

2.- ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ;

Η φορολογική βάση λαμβάνεται μέσω της εταιρείας λογιστικά αποτελέσματα/υπόλοιπο. Άρα, σε αυτό το λογιστικό υπόλοιπο θα εφαρμοστεί ο φορολογικός συντελεστής.

– ΤΥΠΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ/ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΣ

 Θα εφαρμοστεί στην πρώτη φορολογική περίοδο κατά την οποία η φορολογική βάση είναι θετική (δηλαδή υπάρχει κέρδος και πρέπει να πληρώσουμε εταιρικό φόρο) και στο επόμενο.

• Γενική προσφορά/επιτόκιο: 25%.
• Μειωμένη προσφορά/ποσοστό 15% για τους επιχειρηματίες. Οι εταιρείες που δημιουργήθηκαν πρόσφατα μπορούν να εφαρμόσουν αυτόν τον μειωμένο συντελεστή για ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ (το έτος έναρξης της δραστηριότητας και το επόμενο έτος) εάν πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις:

– Ότι η οικονομική δραστηριότητα της εταιρείας δεν έχει ασκηθεί προηγουμένως από άλλα πρόσωπα ή συνδεδεμένες οντότητες.

– Ότι η οικονομική δραστηριότητα δεν έχει ασκηθεί, κατά το έτος πριν από την ίδρυση της οντότητας, από φυσικό πρόσωπο που κατέχει συμμετοχή, άμεση ή έμμεση, στο κεφάλαιο ή στα ίδια κεφάλαια της νεοσύστατης οντότητας μεγαλύτερη από 50 τοις εκατό.

Από αυτόν τον μειωμένο φόρο εξαιρούνται οι εταιρείες ιδιοκτησίας.

• 20% μειωμένη προσφορά/επιτόκιο για συνεταιρισμούς: Αυτή η τιμή/ο συντελεστής ισχύει για συνεταιριστικές εταιρείες που προστατεύονται από φόρους, εκτός από τα εξωσυνεταιριστικά αποτελέσματα, τα οποία φορολογούνται με τη γενική τιμή/συντελεστή 25%.

3.- ΠΩΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΦΟΡΟΣ;

Ο εταιρικός φόρος υπολογίζεται από το λογιστικό αποτέλεσμα της χρήσης της εταιρείας, δηλαδή:

ΕΣΟΔΑ – ΕΞΟΔΑ – ΑΦΑΙΡΕΣΤΑ ΕΞΟΔΑ

Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος δαπανών που σχετίζονται με την ανάπτυξη της δραστηριότητας και εκπίπτουν, όπως αγορές, υπηρεσίες, μισθοί και μισθοί, κοινωνική ασφάλιση, ενοίκια, επισκευές, ασφάλιση, ταξίδια και μεταφορές, διαφήμιση, οικονομικά έξοδα, προμήθειες, εκπροσώπηση εμπορικά έξοδα και πολλά άλλα.

Για να θεωρηθεί μια δαπάνη ως «εκπιπτόμενη», πρέπει να ανταποκρίνεται σε ένα «πραγματικό οικονομικό» γεγονός, δηλαδή, η λογιστική εγγραφή πρέπει να αντιστοιχεί σε μια συναλλαγή που πραγματοποιήθηκε πράγματι και δεν προσομοιώνεται.

Επιπλέον, τα έξοδα πρέπει να πληρούν τα ακόλουθα απαιτήσεις:

• Λογιστική: πρέπει να καταχωρούνται στο λογαριασμό αποτελεσμάτων χρήσης ή σε λογαριασμό αποθεματικού, εκτός από την περίπτωση στοιχείων που μπορούν να αποσβεστούν ελεύθερα και άλλες περιπτώσεις στις οποίες οι κανονισμοί αναφέρουν ρητά ότι η λογιστική τους δεν είναι απαραίτητη.
• Αιτιολόγηση: πρέπει να αιτιολογούνται από το τιμολόγιο που πληροί τις απαιτήσεις που ορίζονται από τους Κανονισμούς Τιμολόγησης και στις δύο περιπτώσεις.
• Απόδοση: γενικά πρέπει να καταλογίζονται στη φορολογική περίοδο που προκύπτουν. Ο κανόνας περιλαμβάνει δύο εξαιρέσεις που επιτρέπουν την κατανομή εσόδων και εξόδων για φορολογικούς σκοπούς στη φορολογική περίοδο στην οποία έχουν λογιστικοποιηθεί, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή από αυτόν που θα αντιστοιχούσε αν είχε επιβληθεί στην περίοδο των δεδουλευμένων.
• Συσχέτιση με εισόδημα: πρέπει να διενεργούνται κατά την άσκηση της δραστηριότητας για την απόκτηση εισοδήματος, χωρίς να θεωρείται φιλελευθερία, οπότε δεν θα εκπίπτει.

ΣΎΝΑΨΗ:

Για τους σκοπούς του εταιρικού φόρου, μόνο εκείνα τα έξοδα που:

– Έχουν λογιστικοποιηθεί σωστά στους λογιστικούς λογαριασμούς

– Αντιστοιχούν σε «πραγματικές» δραστηριότητες

– Έχουν πραγματοποιηθεί στη λογιστική χρήση

– Είναι δεόντως αιτιολογημένα

– Δεν πρόκειται για δαπάνες που ρητά θεωρούνται «μη εκπιπτόμενες».

Όσον αφορά τις δαπάνες που ρητώς θεωρούνται «μη εκπιπτόμενες», δηλαδή αυτές που ο ίδιος νόμος δεν δέχεται να αφαιρεθούν από το ποσό που πρέπει να καταβληθεί από τον Φόρο, είναι οι εξής:

1. Αυτά που αντιπροσωπεύουν αμοιβή ιδίων κεφαλαίων.
2. Αυτά που προέρχονται από τη λογιστική του εταιρικού φόρου. Δηλαδή το ποσό που καταβλήθηκε για τον φόρο.
3. Ποινικά και διοικητικά πρόστιμα και ποινές, και προσαυξήσεις για την υποβολή δηλώσεων μετά τη λήξη της προθεσμίας.
4. Απώλειες παιχνιδιού.
5. Δωρεές
6. Τα έξοδα πράξεων αντίθετων προς το έννομο σύστημα.
7. Τα έξοδα που αντιστοιχούν σε συναλλαγές που πραγματοποιούνται με πρόσωπα ή οντότητες που κατοικούν σε φορολογικούς παραδείσους.
8. Χρηματοοικονομικά έξοδα δεδουλευμένα στη φορολογική περίοδο, προερχόμενα από χρέη με οντότητες του ομίλου.
9. Δυσανάλογα έξοδα που προκύπτουν από τη λήξη της εργασιακής ή εμπορικής σχέσης που υπερβαίνουν ορισμένα όρια.
10. Τα έξοδα που αντιστοιχούν σε συναλλαγές που πραγματοποιούνται με συνδεδεμένα πρόσωπα ή οντότητες που, ως συνέπεια διαφορετικής φορολογικής κατάταξης σε αυτά, δεν παράγουν εισόδημα ούτε απαλλάσσονται από εισόδημα ή υπόκεινται σε ονομαστικό φορολογικό συντελεστή μικρότερο του 10%.

– ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ

Για τον υπολογισμό του ποσού που πρέπει να καταβληθεί για τον Φόρο, πρέπει να γίνει μια σειρά διορθώσεων ή προσαρμογών που προκύπτουν από τη χρήση διαφορετικών κριτηρίων υπολογισμού που εφαρμόζονται στη λογιστική σε σχέση με αυτά που επιτρέπει η Φορολογική Διοίκηση.

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να είμαστε σαφείς σχετικά με τις έννοιες των «λογιστικών κριτηρίων» και «φορολογικών κριτηρίων», καθώς και «κλεισίματος λογαριασμών» και «κλεισίματος φόρου» για το έτος.

Αυτές οι διορθώσεις ή προσαρμογές μπορεί να είναι τόσο ΘΕΤΙΚΕΣ όσο και ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ και μπορεί να προκληθούν από διαφορές ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ή ΜΟΝΙΜΟΥ χαρακτήρα.

Μια ξεκάθαρη περίπτωση θα ήταν, για παράδειγμα, η πληρωμή ΠΡΟΣΤΙΜΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ. Η δαπάνη αυτή καταχωρείται σε λογιστική γιατί έχει πληρωθεί από την εταιρεία. Ωστόσο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το αφαιρέσουμε από το πληρωμή φόρου γιατί θεωρείται «μη εκπιπτόμενη» δαπάνη.

Το λογιστικό κέρδος/υπόλοιπο θα πρέπει να προσθέτει και να αφαιρεί τις μόνιμες διαφορές μεταξύ του λογιστικού και του φορολογικού κέρδους.

– Τι είναι οι συναλλαγές με συνδεδεμένα μέρη;

Είναι οι μεταφορές αγαθών ή/και υπηρεσιών που πραγματοποιούνται μεταξύ συνδεδεμένων μερών (όχι ανεξάρτητα μεταξύ τους).

Ο νόμος περί φορολογίας εταιρειών ορίζει τα ακόλουθα υποθέσεις συνδεδεμένων μερών:

1. Όταν διενεργούνται μεταξύ της Οντότητας και των εταίρων της, όταν η συμμετοχή της κοινωνίας αυτών των εταίρων είναι τουλάχιστον 25%.
2. Όταν διενεργούνται μεταξύ της Οντότητας και των διευθυντών ή διαχειριστών της
3. Όταν διενεργούνται μεταξύ της Οντότητας και συγγενών έως και του τρίτου βαθμού συγγένειας (σύζυγος, τέκνα, γονείς, αδέρφια, εγγόνια, παππούδες, γιαγιάδες, ανιψιοί,…) των εταίρων (συμμετοχή τουλάχιστον 25%), διευθυντών ή διαχειριστών.
4. Όταν διενεργούνται μεταξύ οντοτήτων που ανήκουν στον ίδιο όμιλο εταιρειών.
5. Όταν διενεργούνται μεταξύ της οντότητας και των διευθυντών ή διαχειριστών άλλης εταιρείας που ανήκει στον ίδιο όμιλο εταιρειών.
6. Όταν διενεργούνται μεταξύ της οντότητας και άλλης εταιρείας στην οποία η πρώτη κατέχει έμμεσα τουλάχιστον το 25%.
7. Όταν διενεργείται με Φορείς στους οποίους οι ίδιοι εταίροι, διευθυντές, διαχειριστές ή συγγενείς τους μέχρι τρίτου βαθμού, συμμετέχουν σε ποσοστό τουλάχιστον 25%.
8. Όταν πραγματοποιούνται μεταξύ της οντότητας που κατοικεί στην Ισπανία και των μόνιμων εγκαταστάσεων της στο εξωτερικό.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Οι συναλλαγές που πραγματοποιούνται μεταξύ συνδεδεμένων προσώπων ή οντοτήτων θα αποτιμώνται στην «κανονική αγοραία αξία» τους. Ως κανονική αγοραία αξία νοείται αυτή που θα είχε συμφωνηθεί από ανεξάρτητα πρόσωπα ή οντότητες υπό συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού.

4.- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ

• Μοντέλο 200: Ετήσια δήλωση εταιρικού φόρου. Παρουσιάζεται μεταξύ 1 και 25 Ιουλίου κάθε έτους. Πρέπει επίσης να παρουσιάζεται εάν η εταιρεία είναι ανενεργή.
• Μοντέλο 202: Κατάσταση Κλασματικής Πληρωμής Εταιρειών. Πρέπει να προσκομίζεται εάν έχει ληφθεί όφελος το προηγούμενο έτος. Παρουσιάζονται το πρώτο 20ήμερο του Απριλίου, Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου.
• Μοντέλο 220: Αυτή η φόρμα χρησιμοποιείται για ομίλους εταιρειών.

ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΜΗ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΗ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

 α) Εισοδήματα από μόνιμη εγκατάσταση

Άτομο ή εταιρεία μη κάτοικος ενεργεί στην Ισπανία μέσω «μόνιμης εγκατάστασης» στις ακόλουθες περιπτώσεις:

– Όταν διαθέτει στην Ισπανία, με οποιονδήποτε τίτλο και συνεχώς ή τακτικά, εγκαταστάσεις ή χώρους εργασίας κάθε είδους, στους οποίους αναπτύσσεται το σύνολο ή μέρος της δραστηριότητας.

– Όταν ενεργούν στην Ισπανία μέσω εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου, ο οποίος συνάπτει συμβάσεις στο όνομα και για λογαριασμό της οντότητας που δεν είναι κάτοικος, υπό την προϋπόθεση ότι ασκεί τακτικά τις εν λόγω ικανότητες.

Συγκεκριμένα, οι μόνιμες εγκαταστάσεις είναι κεντρικά γραφεία διαχείρισης, υποκαταστήματα, γραφεία, εργοστάσια, εργαστήρια, αποθήκες, καταστήματα ή άλλες εγκαταστάσεις όπως ορυχεία, πηγάδια πετρελαίου ή αερίου, λατομεία, γεωργικές εκμεταλλεύσεις, δασοκομία ή κτηνοτροφία ή οποιοσδήποτε άλλος τόπος εκμετάλλευσης ή εξόρυξης φυσικών πόρων και κατασκευή. Επίσης, εργασίες εγκατάστασης ή συναρμολόγησης των οποίων η διάρκεια υπερβαίνει τους έξι μήνες.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Μια οντότητα κάτοικος αλλοδαπής κατέχει κάποια γη που προορίζεται για ορυχείο στην Ισπανία.

1.- Βάση φόρου

Η Βάση του Φόρου της μόνιμης εγκατάστασης θα καθορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Γενικού Καθεστώτος Φορολογίας Εταιρειών, με την επιφύλαξη των εξής:

– Κάθε πληρωμή που κάνει η μόνιμη εγκατάσταση στα κεντρικά γραφεία ή σε οποιαδήποτε από τις μόνιμες εγκαταστάσεις της ως αμοιβές, τόκους ή προμήθειες που καταβάλλονται για υπηρεσίες τεχνικής βοήθειας ή για χρήση ή μεταφορά αγαθών ή δικαιωμάτων δεν θα εκπίπτουν.

– Ωστόσο, οι τόκοι που καταβάλλουν οι μόνιμες εγκαταστάσεις ξένων τραπεζών στην έδρα τους ή σε άλλες μόνιμες εγκαταστάσεις για την άσκηση της δραστηριότητάς τους θα εκπίπτουν.

– Το εύλογο μέρος των διαχειριστικών και γενικών διοικητικών δαπανών που αντιστοιχούν στη μόνιμη εγκατάσταση θα εκπίπτει, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος. Οι φορολογούμενοι μπορούν να ζητήσουν από τη Φορολογική Διοίκηση να καθορίσει την αποτίμηση των προαναφερόμενων δαπανών που εκπίπτουν.

– Σε καμία περίπτωση δεν θα αποδοθούν άμεσα ή έμμεσα στη μόνιμη εγκατάσταση ποσά που αντιστοιχούν στο κόστος των ιδίων κεφαλαίων της οικονομικής οντότητας (τόκοι και άλλες χρηματοοικονομικές επιβαρύνσεις).

2.- Συντελεστής φόρου

Η φορολογικός συντελεστής 25% θα εφαρμοστεί στη φορολογική βάση.

Συμπληρωματικό ποσοστό 19 % θα απαιτηθούν για τα ποσά που μεταφέρονται από τα ενδεχόμενα εισοδήματα που αποκτήθηκαν στην Ισπανία από τη μόνιμη εγκατάσταση, με εξαιρέσεις

– Οντότητες με φορολογική κατοικία σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι.

– Φορείς με φορολογική κατοικία σε κράτος που έχει υπογράψει συμφωνία με την Ισπανία για την αποφυγή της διπλής φορολογίας, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει αμοιβαία μεταχείριση.

Στο πλήρες ποσό του φόρου μπορούν να εφαρμοστούν τα ακόλουθα:

– Το ποσό των παροχών και των εκπτώσεων που εφαρμόζονται από τον ισπανικό νόμο περί φόρου εταιρειών στις εταιρείες που κατοικούν στην Ισπανία.

– Το ποσό των παρακρατήσεων και πληρωμών για λογαριασμό του Φόρου.

3.- Φορολογική περίοδος και δεδουλευμένη

Η φορολογική περίοδος θα συμπίπτει με τη χρήση που δηλώνει η μόνιμη εγκατάσταση, χωρίς να υπερβαίνει τους 12 μήνες. Όταν δεν έχει δηλωθεί άλλη, η φορολογική περίοδος θα νοείται ότι αναφέρεται στο ημερολογιακό έτος. Ο φόρος θα προκύψει την τελευταία ημέρα της φορολογικής περιόδου.

Η γνωστοποίηση της φορολογικής περιόδου πρέπει να διατυπωθεί τη στιγμή που πρέπει να υποβληθεί η πρώτη δήλωση για αυτόν τον φόρο, εννοώντας ότι παραμένει για τις επόμενες περιόδους εφόσον δεν τροποποιηθεί ρητά.

Η φορολογική περίοδος θεωρείται ότι έληξε όταν η μόνιμη εγκατάσταση παύει τη δραστηριότητά της ή, με άλλο τρόπο, η αναστροφή της επένδυσης γίνεται την ημέρα της ως προς τη μόνιμη εγκατάσταση, καθώς και στις περιπτώσεις που η μόνιμη εγκατάσταση μεταφέρεται. σε άλλο φυσικό πρόσωπο ή οντότητα, εκείνα στα οποία η κεντρική κατοικία μεταφέρει την κατοικία της και όταν πεθάνει ο ιδιοκτήτης της.

4.- Τυπικές υποχρεώσεις

Οι μόνιμες εγκαταστάσεις θα υποχρεούνται να υποβάλλουν δήλωση, καθορίζοντας και αναγράφοντας τον αντίστοιχο φορολογικό συντελεστή, μέσω του απλουστευμένου μοντέλο 200 ή 201. Η δήλωση θα υποβληθεί εντός 25 ημερολογιακών ημερών από τους έξι μήνες μετά τη λήξη της φορολογικής περιόδου.

Οι μόνιμες εγκαταστάσεις θα υποχρεούνται να τηρούν χωριστούς λογαριασμούς, με αναφορά στις πράξεις που πραγματοποιούν και στα κληρονομικά στοιχεία που τους επισυνάπτονται.

Θα υποχρεωθούν επίσης να συμμορφωθούν με τις υπόλοιπες λογιστικές, εγγραφές ή επίσημες υποχρεώσεις που απαιτούνται από τις οντότητες που κατοικούν στην ισπανική επικράτεια από τους κανονισμούς εταιρικής φορολογίας.

5.- Προκαταβολές

Οι μόνιμες εγκαταστάσεις θα υπόκεινται σε καθεστώς παρακράτησης φόρου εταιρειών για το εισόδημα που λαμβάνουν, και θα υποχρεούται να καταβάλλει δόσεις επί πίστωση του διακανονισμού αυτού του φόρου, με τους ίδιους όρους με τους φορείς που υπόκεινται στον ισπανικό εταιρικό φόρο.

Ομοίως, θα υποχρεωθούν να πραγματοποιούν παρακρατήσεις και πληρωμές προκαταβολικά με τους ίδιους όρους που ισχύουν για οντότητες που κατοικούν στην ισπανική επικράτεια.

β) Εισοδήματα που αποκτώνται χωρίς τη μεσολάβηση μόνιμης εγκατάστασης

Οι φορολογούμενοι, εταιρείες ή/και φυσικά πρόσωπα που λειτουργούν χωρίς μόνιμη εγκατάσταση, είτε είναι φυσικά είτε νομικά πρόσωπα, φορολογούνται σύμφωνα με την IRPF (ισπανικός φόρος εισοδήματος – φόρος κεφαλαιουχικών κερδών) κανονισμούς και να το πράττουν για κάθε συναλλαγή, όπως ορίζεται στα άρθρα 24 και επόμενα του Ενοποιημένου Κειμένου του Νόμου IRNR.

1.- Βάση φόρου

α) Γενικός κανόνας: Γενικά, η φορολογική βάση θα αποτελείται από το πλήρες ποσό της, το οποίο καθορίζεται σύμφωνα με τους κανόνες του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων.

β) Ειδικοί κανόνες: Σε περιπτώσεις παροχής υπηρεσιών, τεχνικής βοήθειας, εργασίες εγκατάστασης ή συναρμολόγησης που προέρχονται από συμβάσεις μηχανικού και, γενικά, από δραστηριότητες ή οικονομικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στην Ισπανία χωρίς τη μεσολάβηση μόνιμης εγκατάστασης, η φορολογητέα βάση θα είναι ίση με τη διαφορά μεταξύ του πλήρους εισοδήματος και των ακόλουθων εξόδων:

– Μισθοί και κοινωνικές επιβαρύνσεις του προσωπικού που απασχολείται άμεσα στην ανάπτυξη της δραστηριότητας, υπό την προϋπόθεση ότι το εισόδημα του ισχύοντος φόρου ή οι πληρωμές για το εισόδημα της μισθωτής εργασίας είναι δικαιολογημένο ή εγγυημένο.

– Παροχή υλικών για την οριστική ενσωμάτωσή τους στις εργασίες που εκτελούνται στην ισπανική επικράτεια.

– Προμήθειες που καταναλώνονται στην ισπανική επικράτεια για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων.

Η φορολογική βάση που αντιστοιχεί σε υπεραξίας θα καθορίζεται με την εφαρμογή, σε κάθε κεφαλαιουχική μεταβολή που επέρχεται, των κανόνων που προβλέπονται για τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, με ορισμένες εξαιρέσεις.

– Στην περίπτωση οντοτήτων μη κάτοικοι, όταν το κεφαλαιουχικό κέρδος προέρχεται από μια μη επικερδή απόκτηση (δωρεά για παράδειγμα), το ποσό αυτό θα αποτιμάται στην «κανονική αγοραία» αξία του στοιχείου που αποκτήθηκε.

– Όταν τα κέρδη προέρχονται έμμεσα από περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στην ισπανική επικράτεια ή από δικαιώματα που σχετίζονται με αυτά, και οι οντότητες θεωρούνται «απλώς κάτοχοι περιουσιακών στοιχείων» και κατοικούν σε χώρες ή εδάφη με τα οποία δεν υπάρχει ουσιαστική ανταλλαγή φόρου πληροφορίες, τα ακίνητα που βρίσκονται στην ισπανική επικράτεια θα υπόκεινται στην πληρωμή του φόρου.

– Στην περίπτωση φυσικών προσώπων μη κατοίκων, το τεκμαρτό εισόδημα ακίνητης περιουσίας που βρίσκεται στην ισπανική επικράτεια θα προσδιορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου περί φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων (2% της κτηματολογικής αξίας αστικών ή αγροτικών ακινήτων με κατασκευές δεν είναι απαραίτητη για την άσκηση οποιασδήποτε εκμετάλλευσης, που δεν σχετίζεται με οικονομικές δραστηριότητες ή γεννήτριες επιστροφών κεφαλαίου ακινήτων ή 1.1% εάν έχει αναθεωρηθεί η κτηματολογική αξία).

– Οι φορολογούμενοι που διαμένουν σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ειδικούς κανονισμούς που τους επιτρέπουν να εφαρμόζουν τους δικούς τους ειδικούς κανόνες, όπως:

*Οι δαπάνες που προβλέπονται στον περί Φορολογίας Εισοδήματος Προσωπικού Νόμου μπορούν να αφαιρεθούν, σαν να μιλάμε για κατοίκους, αρκεί να αποδείξουν ότι σχετίζονται άμεσα με το εισόδημα που αποκτάται στην Ισπανία.

*Η φορολογητέα βάση που αντιστοιχεί στα υπεραξία θα προσδιορίζεται με την εφαρμογή, σε κάθε κληρονομική μεταβολή που επέρχεται, γενικά, των κανόνων του περί Φορολογίας Εισοδήματος Προσωπικού Νόμου που θα ίσχυαν σε περίπτωση που ο φορολογούμενος ήταν τέτοιος για αυτόν τον Φόρο.

2.- Συντελεστής φόρου

* Γενικά:

Κάτοικοι ΕΕ, Ισλανδία και Νορβηγία	Υπόλοιπες χώρες
19%	24%

* Εργατικό εισόδημα που λαμβάνουν άτομα μη κάτοικοι στην ισπανική επικράτεια δυνάμει σύμβασης ορισμένου χρόνου για εποχικά εργαζόμενους, σύμφωνα με τις διατάξεις των εργατικών κανονισμών:  2%.

* Μερίσματα και άλλα έσοδα που προέρχονται από τη συμμετοχή στα ίδια κεφάλαια μιας οικονομικής οντότητας, και τόκοι και άλλα έσοδα που προέρχονται από τη μεταβίβαση ιδίων κεφαλαίων σε τρίτους: 19%

3.- Εκπτώσεις

Μόνο τα ακόλουθα θα αφαιρεθούν από τον φόρο:

Τα ποσά που αντιστοιχούν στις κρατήσεις για δωρεές με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 68.3 του Ενοποιημένου Κειμένου του περί Φορολογίας Εισοδήματος Προσωπικού Νόμου.

Οι παρακρατήσεις και οι προκαταβολές που έχουν ασκηθεί επί του εισοδήματος του φορολογούμενου.

4.- Δεδουλευμένο

Ο φόρος θα προκύψει:

– Σε περίπτωση επιστροφών, πότε είναι ληξιπρόθεσμες ή κατά την ημερομηνία παραλαβής εάν αυτή είναι νωρίτερα.

– Σε περίπτωση υπεραξίας, όταν γίνεται η μετατροπή ιδιοκτησίας.

– Για τεκμαρτό εισόδημα που αντιστοιχεί σε αστικά ακίνητα, την 31η Δεκεμβρίου κάθε έτους.

– Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, όταν οφείλονται τα αντίστοιχα έσοδα.

– Σε περίπτωση θανάτου του φορολογούμενου, όλα τα εισοδήματα που εκκρεμούν για καταλογισμό θεωρούνται πληρωτέα κατά την ημερομηνία θανάτου.

5.- Τυπικές υποχρεώσεις

Οι φορολογούμενοι που αποκτούν εισόδημα στην ισπανική επικράτεια χωρίς τη μεσολάβηση μόνιμης εγκατάστασης θα υποχρεούνται να υποβάλουν δήλωση, προσδιορίζοντας και καταχωρώντας την αντίστοιχη φορολογική οφειλή για αυτόν τον φόρο εντός περιόδου ενός μηνός από την ημερομηνία αυτοτέλειας. Σε περίπτωση τεκμαρτού εισοδήματος που αντιστοιχεί σε αστική ακίνητη περιουσία ιδίας χρήσης, η δήλωση θα υποβάλλεται από 1 Ιανουαρίου έως 30 Ιουνίου μετά την ημερομηνία του δεδουλευμένου.

Οι αλληλέγγυοι υπόχρεοι μπορούν επίσης να κάνουν τη δήλωση και την κατάθεση της οφειλής. Οι φορολογούμενοι αυτού του φόρου δεν θα υποχρεούνται να προσκομίσουν τη δήλωση που αντιστοιχεί στο εισόδημα για το οποίο είχε γίνει παρακράτηση ή προεξοφλητικό εισόδημα, ούτε σε σχέση με όσους υπόκεινται σε παρακράτηση ή προκαταβολικά εισοδήματα αλλά απαλλάσσονται.

Οι φορολογούμενοι που αποκτούν εισόδημα από οικονομικές δραστηριότητες ή εκμεταλλεύσεις που πραγματοποιούνται στην Ισπανία θα υποχρεούνται να τηρούν αρχεία εσόδων και εξόδων.

Ομοίως, πρέπει να τηρούν αριθμημένα κατά σειρά ημερομηνίας τα τιμολόγια που εκδόθηκαν και τα τιμολόγια ή τα δικαιολογητικά που έχουν παραληφθεί.

Υποχρεούνται να προβούν σε παρακρατήσεις και προκαταβολές ως προς το εισόδημα από εργασία που ικανοποιούν, καθώς και άλλα εισοδήματα που υπόκεινται σε παρακράτηση που συνιστά. πηγή www.spanishsolicitors.com